оролдоод үзнэ ээ

Сүүлийн хэдэн өдөр ажлаасаа болоод нээх л ярвайсан хүн суугаад байгаа... Гэхдээ ажил гэхээсээ илүү толгойд нэг л зүйл эргэлдэж байгааг нуухгүй. Тэрийг бодохоор л өөрийн эрхгүй зүрх зүсэгдэж байгаам шиг, бас нэг л өөрийгөө хүн биш гэсэн мэдрэмж...
Хэдхэн хоногийн дотор өөрийгөө ийм болж өөрчлөгдөнө гэж бодсонгүй. Хажууд байгаа найз нөхөддөө ч олигтой анхаарал тавьж чадахгүй. Дэмий л ганцаараа бодон шаналах юм. Өөр бусдыг уруу татаж оруулаад ч яахав дээ. Ийм юм болсон юм байгаам... Аан гэжий...

Угийн чөлөөтэй ажиллаж ирсэн миний хувьд цаганд баригдан, цалин хүлээн амьдрана гэдэг өдөр бүрийн дарамтын хамгийн том нь... Тэгсэн ингээд ажиллаад ирсэн чинь өөрийн хүсэл мөрөөдөл, тэмүүлж байсан замаасаа бага зэрэг хөндийрчихсөн байх юм. Тэгээд тэр бүхнээсээ яагаад холдсоноо бодож олох гэж их л хичээсэн боловч нэмэр байсангүй. Дээрээс нь сүүлийн хэдэн сар ямар ч төлөвлөгөөгүй амьдарсан болохоор "тэр нь маш том өвчин" болоод буглачихсан байлаа. Ингээд л шаналгаа эхэлсэн. Өөрийн бодол санааг өөрчлөх гэж чамгүй л тэмцлээ. нэмэр байсангүй. Иймээс л өөрийгөө хүн биш гэсэн дүгнэлтэнд хүрчихсан байгаам. Харин нилээн хэд хоногийн өмнө явж байгаад нэг зүйл харлаа.
Жинхэнэ гоо үзэсгэлэн... Харахгүй, харчихаад инээмсэглэхгүй, инээмсэглэсэн бол хажууд нь саатахгүй байхын аргагүй тийм гоо үзэсгэлэнг харлаа. өмнө нь бодож байсан бүхэн юу ч биш юм шиг санагдаад л, түүний хажууд зүгээр л ханатлаа саатахыг хүсч байсан. Модны доор сандал дээр суугаад тэрийг зөндөө удаан харсан. Инээсэн... Дотроо намайг тэр гэдэг гээд л өөрийн орон зай дотроо танилцсан. Сайхан.... үзэсгэлэнтэй ... эгэл жирийн... сайхны сайхантай би ярилцсан.

Хэсэгхэн хугацаанд би надад өмнө нь байсан тэр хүчийг мэдэрсэн. Надад зорилго байгаагаа сайн мэдэж байгаа ч явах замаасаа багахан төөрч байгаагаа ойлгосон. Би ойлгосон биш, тэр надад ойлгуулж хэлсэн өгсөн. Тэгээд л одоо түүн шиг  зорилгоо дахин тодорхойлох хэрэгтэй юм байна лээ. Дахин дахин сайн бодож, өөрийн дотоод ертөнцийг ч гэсэн сонсохгүй бол хөөрхий минь бүр элэгдээд хээгүй болсон дугуй шиг л болчихсон юм шиг байгаам...
Хуучин шигээ анхаарал тавьж чадахгүй байгааг анзаарсан бүхий л найзуудаасаа уучлалт гуйя.
Ямартай ч түүнтэй уулзаж, түүний хэрхэн хөрсөн доороос зухуйн тэмүүлж байгааг нь хараад зөндөө юм бодлоо...
Хавар болж ногоо соёолоод цаг агаар сайхан байна. Бодох зүйл ч их, төлөвлөсөн ажил ч их байна даа.
Ямартай ч сая энэ зуны тэнүүчлэлийн төлөвлөгөөгөө гаргачихсан. Хөрш овгуудаар айлчлана гэжугаа... Зардалыг нь ч тооцчихлоо. Та нартаа амжилт хүсье... Нэг дэхээс хуучин шигээ хүн байна аа....
Дахин хэлэхэд бүхий л зуны турш би чамд хайртай шүү, тэр модон дор ургаж байсан бяцхан ногоон ургамалд...